دسته: تربیت بدنی ورزش والیبال را ویلیام مورگان كه گرداننده تفریحات هولیوكا در ماساچوست بود، این باری را در سال 1895 ابداع كرد در طول دو جنگ جهانی، نیروهای مسلح آمریكایی والیبال را در اطراف جهان گسترش دادند و به سرعت این ورزش در اروپا و آسیا هم رواج یافت به تدریج بازی كه در گذشته تنها یك تفریح به شمار می‌رفت، به عنوان یك رقابت ورزشی كامل در سطح جهان گسترش یافت
قیمت فایل فقط 19,500 تومان
مقدمه
ورزش والیبال را ویلیام مورگان كه گرداننده تفریحات هولیوكا در ماساچوست بود، این باری را در سال 1895 ابداع كرد. در طول دو جنگ جهانی، نیروهای مسلح آمریكایی والیبال را در اطراف جهان گسترش دادند و به سرعت این ورزش در اروپا و آسیا هم رواج یافت. به تدریج بازی كه در گذشته تنها یك تفریح به شمار می‌رفت، به عنوان یك رقابت ورزشی كامل در سطح جهان گسترش یافت.
مهمترین شاخصه والیبال سازگاری و انعطاف پذیری آن است این ورزش می‌تواند در همه سنین در سالنهای ورزشی، پاركها، زمین‌های بازی و ساحل انجام شود. انواع این بازی برای دو، سه و چهار بازیكن و برای بازیكنان كم سن و سالتر و نیز والیبال نشسته برای بازیكنان ناتوان و معلول طراحی شده است.
گروههای نجات (آتش نشانی) والیبال را به عنوان بارزی اصلی خود كه می‌توانند آن را در حیاط های ایستگاه ها به عنوان قسمتی از برنامه تمرینات بدنی اجرا كنند، برگزیده‌اند. در اروپا هر ساله یك سری بازیهای قهرمانی با كیفیت بالا برای گروههای نجات و نیروهای نظامی و پلیس برگزار می‌گردد.
اقسام والیبال:
1- مینی والیبال
مینی والیبال نوعی خاصی از این ورزش است كه برای دستان كوچك بازیكنان كم سن و سالتر در نظر گرفته شده است كه نیاز به تور كوتاهتر دارد. اگر چه در مرحله اولیه، این ورزش برای سنین نه تا سیزده سال است اما دلیلی وجود ندارد كه گروههای سنی دیگر نتوانند این روزش را یاد بگیرند. بلندی تور برای این گروه سنی 10/2 متر و هنوز به آنها اجازه اسپك یا آبشار و سرویس با تكنیك‌های صحیح را نمی‌دهند. ابعاد زمین بازی در اندازه‌های 6*6 متر است. در این زمین كوچك تنها 3 یا 4 بازیكن در هر طرف بازی می‌كنند توپ بازی كوچكتر و با قطر 62 cm به جای توپ اصلی با قطر 65 تا 67 cm میباشد.
2- والیبال ساحلی
والیبال ساحلی یك ورزش المپیكی كامل است و سالانه تورهای ورزشی بزرگی وجود دارد كه نه تنها در سواحل بلكه در زمین های ویژه پیش بینی شده در شهرهای مهم دور از دریا نیز با جایزه نقدی چند میلیون دلاری برگزار می‌گردد.
اگر چه در بازی والیبال در هر سمت شش نفر بازی می كنند، والیبال ساحلی معمولاً با دو بازیكن در هر طرف زمین بازی می‌شود. تیمهای مختلط معمولاً به صورت چهار نفره با قوانین خاصی بازی می كنند كه منجر به رقابت مشابه بیشتری بین زنان و مردان در هر سمت زمین می‌گردد. زمین بازی برای والیبال ساحلی از زمین معمولی كوچكتر و 16 متر طول و 8 متر عرض دارد.
3- والیبال نشسته
والیبال نشسته برای آن دسته از افرادی كه مشكلات حركتی دارند گذاشته شده و در پارا المپیك به اجرا در میاید. روشن است كه تور بازی كوتاهتر و زمین‌بازی كوچكتر است. بازیكن ها از دستان خود برای حركت بدن به طور سریع بر روی زمین استفاده می‌كنند به طوری كه كمتر توپی بدون تماس با آنها به زمین می خورد.
قوانین
بیست و هشت قانون هست كه تعیین كننده چگونگی بازی والیبال میباشد، این امر به وجود آورندة بازی والیبال و ارتباط دهندة یك تیم با تیم دیگر در مسابقه بوده و به آسانی قابل فهم است.
زمین بازی
زمین این بازی 18 متر طول و 9 متر عرض دارد . تور تقسیم كننده زمین بازی به دو قسمت 9 متری است كه خودش حدود یك متر عرض داشته چگونگی بلندای آن به سن و جنس بازیكنان مربوط است. بلندی تور برای زنان 24/2 متر و برای مردان به 43/2 متر می‌رسد.
در سطوح سنی پایینتر، بلندای تور قابل تغییر است. فدراسیون بین‌المللی والیبال (fiva) بلندی تور را برای پسران و دختران 9 تا 12 سال 15/2 تعیین كرده كه این بلندی برای پسران بالای 12 سال به 30/2 cm می‌رسد. دختران 13 ساله منطبق با بلندی استاندارد تور برای زنان از بلندای تور 24/2 متر استفاده می‌كنند.
در طول بازی، تمام محدودة‌خطوط به عنوان زمین بازی و هر توپی كه بر روی خط بخورد به عنوان «داخل» در نظر گرفته شده است. در هر زمین (هر طرف زمین) یك خط حمله هست كه از تور 3 متر فاصله دارد. در منطقه حمله، دستورالعمل‌هایی برای چگونگی بازی بازیكنان منطقه عقب زمین وجود دارد. منطقه سرویس خاصی در انتهای زمین مجزا نشده و زنندگان سرویس ممكن است در هر جای منطقه 9 متری بین دو خط كناری قرار گیرند. اگر بازیكن در طول منطقه سرویس قبل یا هنگام اصابت توپ با دست با محدودة انتهای زمین تماس داشته باشد، سرویس خطا محسوب می شود.
داوران
دو نفر در والیبال داریم كه به عنوان داور اول و دوم شناخته شده و در جریان بازی دارای قدرت و عملكرد مختلفی هستند. داور اول در جریان مجموع بازی است و روی چهار پایه ای خارج از زمین و در خط تور قرار گرفته است، بنابراین قادر است كل منطقه بالایی تور و هر دو نیمه زمین را ببیند.
این داور تصمیم می گیرد كه آیا با توپ به طور صحیح بازی شده یا نه و چه وقت امتیاز تعلق می گیرد. به علاوه ، این داور مسئول تماس بازیكنان بالای تور و عملكرد فردی ایشان است. در سوی دیگر زمین مقابل داور ، داور دوم قرار دارد. این داور تعویض ها، تایم اوت ها ، گردش دوره ای بازیكنان دریافت كننده سرویس در زمین و خطاهای زیر تور را كنترل و تابلوی امتیازات و حركات داور اول را در نظر دارد.
منشی، مسئول ثبت امتیازات و ترتیب زنندگان سرویس دو تیم و ثبت ارنج و اسامی بازیكنان و داوران و ثبت تعویض ها و تایم اوت ها می باشد.
هر دو تیم یك نیمكت ذخیره در سمت مشابه و كنار داور دوم دارند. تابلوی امتیازات بین دو تیم قرار گرفته است. تنها مربیان و بازیكنانی كه پیراهن تیم را به تن دارند می توانند روی نیمكت بنشینند. مربی تیم می تواند بازیكنان را از كنار زمین راهنمایی كند البته در صورتی كه بدون دخالت در جریان بازی در محدوده خط حمله و خط انتهای زمین باقی بماند. بازیكنانی كه منتظر رفتن به زمین هستند می بایست روی نیمكت نشسته یا در منطقه ویژه ای در انتهای زمین منتظر باشند.
برای كمك به داوران و تعیین اینكه آیا توپ داخل یا خارج زمین خورده است دو یا چهار داور خط نگه دار داریم. داور دوم خط نگه دارها را به عنوان مسئول یك یا دو خط اختصاص داده و هر دوی آنها هنگامی كه توپ داخل یا خارج زمین می خورد علامت می دهند. در كناره های تور عمود بر خطوط طولی زمین نوار سفید رنگی به پهنای 5cm و طول 1 متر قرار دارد كه آنتن‌هایی نیز در انتهای نوارها باید نصب شود. مقصود از این كار آن است كه توپهایی را كه خارج از محدودة خطوط از تور عبور می كنند تشخیص داده شوند و در طول بازی این توپ ها با تور و بازیكنان تماسی نداشته باشند.
بازیكنان
هر تیم اجازه دارد دوازده بازیكن داشته باشد اما تنها 6 بازیكن از آنها می توانند در یك زمان در زمین باشند.
بازیكنان دیگر به عنوان ذخیره عمل می كنند. شش بازیكن زمین باید به صورتی كه در شكل 5 نشان داده شده در زمین قرار گیرند. این بازیكنان با شماره هایی مشخص شده و در چرخه ای خلاف جهت عقربه های ساعت از سمت راست عقب زمین گردش می‌كنند.
بازیكنان منطقه 2 و 3 و 4 به عنوان بازیكنان جلویی و بازیكنان 1 و 6 و 5 بازیكنان عقبی هستند.
در طول بازی هر بازیكن در شش منطقه زمین بازی خواهد كرد ( به جز لیبرو) وقتی یك طرف سرویس می زند و در رفت و برگشت توپ برنده می شود، یك امتیاز می‌گیرد. اگر در رفت و برگشت توپ را از دست بدهد، طرف مقابل آنها یك امتیاز می‌گیرد و حق سرویس زدن به طرف مقابل آنها داده می شود. طرفی كه سرویس جدید را می زند یك حركت گردش دوره‌ای انجام می دهد پس بازیكن موقعیت دوم حالا از موقعیت شماره یك سرویس را می‌زند. تمام بازیكنان دیگر هم در موقعیت بعدی خود در گردش بازی خواهند كرد. منظور اصلی این قانون این بوده كه بازیكنان تنها از بازی در منطقه دفاع یا حمله پرهیز كنند. در طول سالها این ویژگیها بسط یافته‌اند اما قوانین گردش تغییرات عظیمی را به بازی والیبال اضافه می‌كنند.
تنها شش بازیكن اجازه دارند در یك زمان در زمین بازی كنند. در طول یك ست بازیكنان می توانند در زمین تعویض شوند.
بازیكنی كه به عنوان لیبرو در زمین است تنها در قسمت عقب بازی می كند كه در واقع موقعیت 1،6، و یا 5 است . این بازیكن قادر به سرویس، دفاع ، تلاش برای دفاع یا ضربه ای به عنوان حمله در صورتی كه توپ بالاتر از سطح تور است نمی باشد. قانون لیبرو در سطح ابتدایی خود به عنوان یك مدافع ویژه عقب زمین استفاده می شود.
برای كمك به داور در تشخیص لیبروها از سایر بازیكنان آنها پیراهنی با رنگ متفاوت می پوشند. علی رغم دیگر بازیكنان لیبرو این امكان را دارد كه قبل از شروع رفت و برگشت توپ و بدون اجازه داور دوم به زمین آمده و جای بازیكن دیگری را بگیرد. در ضمن می تواند قبل از پایان رفت و برگشت توپ از زمین خارج شود اما اگر تیمش در حال گردش دوره ای است او به قسمت جلوی زمین حركت كرده، از زمین خارج و با بازیكن اصلی در آن موقعیت تعویض می شود.
هر بازیكن زمین می بایست در یك ست یكبار با بازیكنی از روی نیمكت تیم تعویض شود. وقتی بازیكنی در زمین تعویض شد در آن ست تنها می تواند به جای جایگزین خود برگردد. این امر تنها یكبار در طول ست توسط این دو بازیكن قابل اجراست. هر بار كه بازیكنی از زمین خارج می شود به عنوان یك تعویض محسوب می شود. نهایت تعویض در هر ست شش تعویض است. این بدان معناست كه مربیان می توانند شش بازیكن كاملاً جدید، یا مجموعه ای از بازیكنان اصلی و تعویضی در زمین داشته باشند. مربی یا كاپیتان زمین قادر است بازیكنان را در انتهای هر ست با درخواست از داور دوم تعویض نماید. بنابراین او مطمئن خواهد شد كه تیم همه تعویض هایش را انجام نداده و بازیكنی كه قصد ورود به زمین را دارد قانونی بوده و ثبت كننده امتیازات شماره بازیكن را ثبت می كند.
تایم اوت
هر تیم اجازه دارد در طول یك ست از دو تایم اوت استفاده كند كه حداكثر زمان آن سی ثانیه است. مربی یا كاپیتان تیمی كه درخواست تایم اوت دارد می بایست در انتهای رفت و برگشت توپ هر چه سریعتر درخواست خود را با داور دوم در میان بگذارد. در طول تایم اوت بازیكنان باید منطقه زمین را ترك كرده به مربی و تعویض های روی نیمكت بپیوندد. در مسابقات بین المللی دو تایم اوت اجباری در هر ست هست كه به تلویزیون اجازه پخش تبلیغات را می دهد.
امتیازات
مسابقات دارای 3 ست از 5 ست می باشد. اگر تیمی 3 ست پیاپی به امتیاز 25 برسد به شرط اختلاف امتیازش با رقیب به دو پوآن ، برنده مسابقه است. اگر امتیاز به 24-24 مساوی برسد بازی ادامه پیدا می كند تا یك تیم دو امتیاز اختلاف را كسب كند.
در ست آخر، بازی آنقدر ادامه دارد تا یك تیم به حداقل امتیاز 15 با دو امتیاز اختلاف دست یابد.
امتیازات در هر رفت و برگشت توپ محاسبه می گردند، رفت و برگشت ها وقتی تمام می شوند كه :
- یك تیم توپ را در زمین مقابل بخواباند.
- یك تیم قادر به بازگرداندن توپ به صورت قانونی و با حداكثر سه ضربه نباشد.
- یك بازیكن به صورت نادرست با توپ بازی كند، با تور تماس پیدا كند یا وارد زمین مقابل شود.
وسایل بازی:
لوازم و وسایل بسیار كمی برای شروع بازی والیبال لازمند اما خیلی مهم است كه ببینید لوازمی كه شما می خرید سالم و مفید باشند. بسیاری از لوازمی كه به شما عرضه می‌شوند ممكن است از نظر قیمت بسیار جالب توجه به نظر برسند ولی برای بازی خیلی نامرغوب باشند. همة اعضای هیئتهای ورزشی تدابیر مناسبی برای این امر دارند و شدیداً توصیه می شود كه قبل از خرید با آنها یا فروشندگان ویژه لوازم والیبال مشورت كنید.
مهمترین چیز در مورد توپ این است كه باید از یك لایه چرم ساخته شده و دارای وزن استاندارد باشد همه توپ هایی كه خیلی سنگین هستند در طول بازی می تواند به انگشتان و مچ بازیكن صدمه بزنند.
به منظور آموزش، یك توپ نرم پلاستیكی یا فوم فشرده می تواند به كار رود چون این توپها باعث صدمه نمی شوند. موادی مانند لاستیك، نایلون یا وینیل بسیار نامطلوب هستند، توپ های ساخته شده با این مواد هرگز نباید مورد استفاده قرار گیرند. وقتی توپی را می خرید باید بدانید آنرا برای مسابقه می خواهید یا برای آموزش. استانداردهای بین المللی و باشگاهی. توپهای مجاز بازیهای بین المللی مهر فدراسیون بین المللی روی آنها خورده است. معمولاً اگر یك توپ برای باشگاه یا مسابقه مجاز باشد مهر انجمن بین المللی را دارد اما بعضی از توپها هم این مهر را ندارند.
لیستی از همه توپهای مجاز را می توان از انجمن های بین المللی به دست آورد تفاوت كیفیت این دو گروه توپ در نرمی و پوشش چرمی آنها است.
همه توپهای مسابقه ای یك تكه و ساخته شده از یك لاستیك سرتاسری هستند كه با نوارهای چرمی پوشیده شده است. معمولاً بهترین توپ ها چرم نرمتر و یك تیوپ دارند. سوزن های نازكی برای این نوع توپ باید استفاده شود و سوپاپ این تیوپ ها باید با سطح یكسان باشند (برجسته نباشند).
تور
یك تور مسابقه خوب می بایست بدون ایجاد سوراخی در آن چند فصلی دوام بیاورد، در حالی كه تورهای تمرینی تنها برای یك فصل دوام دارند.
اعضای هیئتها توصیه هایی دارند كه تور را از نظر قوانین اندازه و جنس و ساختار آن تضمین خواهد نمود. تور باید 5/9 متر طول و 1 متر عرض و دارای شبكه تورهای 10 cm باشد. برای كمك به حالت ارتعاشی تور، بسیاری از تورها نوارهای لاستیكی در انتها دارند كه به تیركها بسته شده تور را به طور افقی كشش می دهد.
در طول بازی توپ می تواند بعد از خوردن و رفت و برگشت از تور بازی شود بنابراین تور به حالت ارتعاشی خوبی احتیاج دارد.
تورهای تمرینی ارزان تر برای كلاسهای آموزش و بازی های خارج از سالن مطلوب می باشند ولی عموماً خرید خوبی نیستند چون توپ بعد از برخورد با آنها بر نمی گردد پس باید سریعاً عوض شوند. یك تور خوب برای مدرسه بایستی به اندازه تور سالن ورزشی باشد.
آنتن تور
تور از زمین بازی عریض تر است و یك علامت سفید رنگ مستقیم بالای خط جانبی زمین قرار گرفته و آنرا مشخص می كند. بر روی این علامت یك آنتن فایبرگلاس هست كه 80 cm از تور بالاتر قرار می گیرد. وقتی توپی در طول بازی به این قسمت بخورد یا از خارج تور بگذرد خطا انجام می گیرد. آنتن می تواند از یك یا دو قسمت تشكیل شود – كه 80 cm آن بالای تور و 100 cm اندازه عرض تور است.
قیمت فایل فقط 19,500 تومان
برچسب ها : والیبال , آنتن تور در والیبال , تایم اوت در والیبال